به گفته سرپرست هيات باستان شناسي، بررسي باستان شناسي در تپه گوري كهنه زهك به شناسايي دو دوره استقراري اشكاني و اسلامي متاخر منجر شد. به گفته رضا مهرآفرين، اين مكان تا اواخر دوره قاجار به شكل قلعه بوده است و تعدادي از طايفه هاي محلي نيز در آنجا اسكان داشتند؛ ولي پس از تخريب، ديگر اسكان در آن وجود نداشت.
    
    
    وي با اشاره به اينكه مهم ترين هدفي كه در حفاري اين تپه دنبال مي شد، به دست آوردن اطلاعاتي از دوره اشكاني در سيستان بود، اظهار داشت: خوشبختانه تاحدودي به اين هدف رسيديم؛ زيرا در اين فصل از حفاري، سفالينه هاي شاخصي به دست آمدند. تاكنون سفالينه هاي متعلق به دوره هاي پيش از تاريخ سيستان و هخامنشي شناسايي شده اند ولي در ارتباط با سفال بعد از دوران هخامنشي، به خصوص دوره اشكاني كاري انجام نشده بود، به ويژه اينكه سيستان در دوره اشكاني، يكي از مراكز بسيار مهم تمدني ايران باستان به شمار مي رفت.
    
    
    او با بيان اينكه سفال نشان دهنده استمرار استقرار و تبادلات فرهنگي بين جوامع مختلف است، ادامه داد: علاوه بر سفال به دنبال ديگر آثار تمدني و فرهنگي دوره اشكاني سيستان بوديم كه متاسفانه فضاهاي معماري يافت نشدند اما تعدادي سكه به دست آمدند كه البته پوسيدگي و ضرب خوردگي بسيار زيادي دارند. به همين دليل، در اختيار متخصصان مرمت آثار باستاني قرار گرفتند تا پس از مطالعه آنها اطلاعاتي درباره قدمت تپه گوري كهنه بتوان به دست آورد.
    
    
    اين باستان شناس در ادامه توضيح خود درباره سفالينه ها اضافه كرد: سفالينه هاي به دست آمده سالم نيستند، زيرا اين منطقه پيش از اين زير آب بوده و نمك طعام موجود در آب، تاثير بسيار نامطلوبي روي سفالينه ها گذاشته است، به طوري كه نمك طعام سبب تخريب و پوسته پوسته شدن آنها شده و به اين ترتيب، هر سفالي كه پيدا شده است، پيش از اينكه به آن دست پيدا كنيم، خرد مي شد.
    
    
    به گفته مهرآفرين، اين سفالينه ها به رنگ هاي قرمز و نارنجي و كاملاساده و بدون هيچ لعابي با فرم هاي بسيار شاخص از دوره اشكاني اند كه در ساير مناطق ايران ديده نشده اند. همچنين فرم هاي خاص سيستاني و سفال شياردار سبك سيستاني نيز پيدا شده اند. 
    
    
    كاوش در تپه گوري كهنه كه در 15 كيلومتري جنوب شرق زابل واقع است، از 10 اسفندماه 1385 آغاز شد و 20 فروردين امسال به پايان رسيد.