ﯾـﻪ ﺷـﺒـﺎﯾــــــــــــــــﯽ ﺍﺻـلن ﻧـﮕـﺬﺷــــــــــــــــﺖ

ﺍﻣـﺎ ﻣـﺎ ﺍﺯﺵ

ﮔـﺬﺷــــــــــــــــﺘـﯿـﻢ ...

ﯾـﻪ ﺷـﺒـﺎﯾــــــــــــــــﯽ ﻫـﻢ ﺑـﺪ ﮔـﺬﺷـﺖ ... ﺳـﺨــــــــــــــــﺖ ﮔـﺬﺷـﺖ ...ﺑـﺎ ﺩﺭﺩ

ﮔـﺬﺷـــــــــــــــــﺖ ...

ﯾـﻪ ﺷــــــــــــــــﺒـﺎﯾـﯽ ﺩﺍﺩ ﺯﺩﯾـﻢ ﺍﻣـﺎ ﺟــــــــــــــــﺰ ﺩﻟـﻤـﻮﻥ ﻫـﯿـﭻ

ﮐــــــــــــــــﺲﺻــــــــــــــــﺪﺍﻣـﻮﻧـﻮ ﻧـﺸــــــــــــــــﻨـﯿـﺪ ...

ﺷـﺒـﺎﯾــــــــــــــــﯽ ﻫـﻤـﻪ ﭼــــــــــــــــﯽ ﺑـﻮﺩ ﺍﻟـﺎ ،ﺍﻭﻧـﯽ ﮐـﻪ ﺑـﺎﯾـﺪ ﻣـﯿـﺒــــــــــــــــﻮﺩ ...

ﯾـﻪ ﺷـﺒـﺎﯾــــــــــﯽ ﻫـﻮﺍ ﻋـﺠـــــــﯿـﺐ ﺩﻭﻧـﻔـﺮﻩ ﺑـﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻫـﻤــــــــﻮﻥ

ﺷـﺒـﺎ ﻣـﺎ ﺑـﻮﺩﯾـﻤـــــــــﻮ ﺗـﻨـﻬـﺎﯾـــــــــﯿﻤﻮﻥ ...

ﯾـﻪ ﺷـﺒـﺎﯾـــــــﯽ ﻧـﻔـﺴـــــــﻤـﻮﻥ ﺑـﺮﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﯾـﻦ ﻫـﻤـــــــﻪ ﺑـﻐــــــــﺾ ...

ﯾـﻪ ﺷـﺒـﺎﯾـﯽ ﻧـﻔــــــــﺲ ﮐـﻢ ﺍﻭﺭﺩﯾـﻢ ... ﺍﻣــﺎ ﺩﻭﻭﻡ

ﺍﻭﺭﺩﯾــﻢ ...

ﯾـﻪ ﺭﻭﺯﺍﯾــــﯽ ﻓـﻘـــــــﻂ ﺯﻧـﺪﻩ ﺑـﻮﺩﯾـﻢ ... ﺯﻧـﺪﮔـﯽ ﻧـﮑـــــــﺮﺩﯾـﻢ ...

ﯾـﻪ ﺷﺒـﺎﯾـﯽ ﺯﻧــﺪﻩ ﻫـﻢ ﻧـﺒـﻮﺩﯾـﻢ

ﻓـﻘــــــﻂ

ﺑـﻮﺩﯾــــــﻢ

...ﻫـﻤﯿﻦ.