رمان جنگی

یه بلوز مشکی با یه شلوار ورزشی سفید که خطای مشکی داشت پوشیدم و پاورچین پاورچین کفاشامو گرفتم دستم و دررفتم، با صدای مامانم که داشت اسممو جیغ میکشید از پله ها رفتم پایین و الاف زالزالک خانوم شدم. چند دقیقه بعدم اون اومد. زالزالک خانوم، به به، خانوم تشریف فرما شدن، چه الکی الکی ستم کردیم، البته از پایین به بالا!! یه شلوار مشکی که خطای سفید داشت با سویی شرت سفید پوشیده بود. سرشو به نشونه ی سلام تکون داد، سلام کردم که یهو جنی شد و داد کشید که:
ـ احترام بذار!......................................................................

وااااا... اینکه سالم بود. یا امامزاده بیژن، خدا به خیر بگذرونه. من فرار، مسیح مردی گفتن، زنی گفتن، ینی چی الفرار؟ من کی گفتم الفرار؟ من گفتم من فرار... حالا هرچی، خجالت بکش وایسا ببین چی میگه. یهو نسیم دوباره داد زد:
ـ احترام بذار دیگه!
دوباره خنگ نگاش کردم که گفت:
ـ شرط اول، به استادت احترام بذار!
ناخودآگاه گفتم:
ـ عمراً... حرفشم نزن...
رومو ازش برگردوندم. یهو یه صدای جیغی اومد و یه چیزی خورد تو زانوم، آخخخخخخ... وحشی! چرا میزنی؟ یهو دوباره نسیم عصبی گفت:
ـ دراز دیلاق بی قواره... کی به تو میگه اینقدر نردبون باشی، بی ادب... شبا نون و خطکش میخوره...
صداش داشت تحلیل میرفت، انگار اینا افکارش بود که بلند بلند میگفت، مثه اون جریان بی ادب... خنده ام گرفته بود شدید، جیغ کشید:
ـ تو به چی داری میخندی؟
برگشتم و درحالی که میخندیدم گفتم:
ـ اولاً جیغ نکش، من گوشامو از سر راه نیووردم، دوماً دختر فکر میکنی یواش فکر کن!
با جیغ گفت:
ـ هان؟
دستمو گرفتم روی دهنش، داشت دست و پا میزد، با اون دستم گفتم:
ـ 1... جیغ نکش، 2... من به گوشام احتیاج دارم، همون ماریا جیغ میکشه واسم بسه، 3... دوباره افکار زیباتو بلند گفتی!
چشاش گرد شد... دستمو کنار زد و گفت:
ـ تا کجاش بلند گفتم؟؟
شقیقه امو خاروندم و ادای فکر کردن درآوردم و گفتم:
ـ تا اونجایی که داشتی خدا چه عجوبه ای آفریده ( یه قدم رفتم عقب ) چه هیکل قشنگی داره این... ( دو قدم دیگه رفتم عقب، چشاش بقیه ادامه مطلب