شاتره از زمان عهد عتيق شناخته شده و در کتاب هاي "خواص گياهان" مربوط به قرون وسطي توصيف شده است. اين گياه در طب سنتي، براي درمان اگزما و بيماري هاي ديگر پوستي به کار مي رفته است، هم چنين به عنوان ملين و مدر مصرف مي شده است. در دهه گذشته، اين گياه دوباره مورد توجه قرار گرفت، زيرا بنا به گزارشاتي، به احتمال زياد عصاره آن در بهبودي بيماري هاي قلبي- عروقي و دستگاه کبدي صفراوي موثر است.
-منبع جغرافيايي
اين گياه بومي اروپا و آسياست. در کنار جاده ها به عنوان علف هرز مزارع مي رويد و بيشتر توسط کشورهاي شرقي اروپا صادر مي شود.
-ترکيبات مهم
قسمت هوايي گياه حاوي حدود يک درصد آلکالوئيد است. بيش از 30 عدد آن ها تعيين فرمول شده اند. اکثر اين الکالوئيدها از مشتقات بنزيل ايزوکنيولين هستند.
مهم ترين اين آلکالوئيدها شامل فومارين(پروتوپين)، فوماري لين و سيناکتين هستند. از ديگر ترکيبات شاتره مي توان فلاوونوئيدها، اسيدهاي گياهي به ويژه اسيد فوماريک و موسيلاژ را نام برد.
-فرآورده هاي گياهي
در ايران از اين گياه فراورده هاي صنعتي وجود ندارد ، در بعضي کشورها محصولاتي به شکل قطره از عصاره گياه به صورت منفرد و يا مخلوط با گياهان ديگر تهيه و به بازار عرضه شده است.
-تهيه چاي:
به 2 تا 4 گرم خشک شده گياه (مخلوط برگ، گل و ساقه) يک ليوان آب جوش افزوده و 15 دقيقه مي گذاريم بماند ، سپس آن را صاف کرده و به صورت گرم قبل از غذا بنوشيد.
مي توان روزانه تا سه نوبت (صبح، ظهر و شب) اين مقدار را تکرار کرد. جمعا مي توان 6 تا 12 گرم گياه خشک شده را که سه ليوان محصول صاف شده ايجاد مي کند، در طول روز مصرف کرد.
-عوارض جانبي
مصرف مقدار عادي و دارويي شاتره داراي عوارض جانبي نيست. ولي مصرف مقادير بسيار زياد به دليل وجود آلکالوئيدهاي ذکر شده ممکن است باعث لرز، تشنج و مرگ شود.
-مصرف در بارداري و شيردهي
تا کنون اين موضوع مطالعه نشده است. بنابراين بهتر است در اين دوران مصرف نشود.

-مهم ترين اثرات گزارش شده شاتره
آنتي کلي نرژيک، آنتي هيستامين، ضد ورم، ضد آريتمي، ضد عفوني کننده، ضد اسپاسم، تقويت کننده ي قواي جنسي، کاهش تپش قلب، معرق، مسهل، ادرارآور، تهوع آور، بالا برنده ي فشار خون ، پايين آورنده ي پرفشاري خون، آرام بخش، سمي، مقوي معده، بي حس کننده، صفرا آور و کاهش دهنده ي صفرا.
-نکات قابل توجه
نمونه گياه خشک در بازار دارويي به طور طبيعي به صورت خرد شده و قطعات کوچک است و احتياج به خرد يا پودر کردن ندارد و مي توان مستقيما آب جوش روي آن ريخت. توصيه مي شود دم کرده شاتره را گرم مصرف کنيد چون ممکن است با سرد شدن، مواد موثر آن رسوب کنند. در بسياري از موارد ديده شده است که جهت کسب اثرات شاتره ، براي مشکلات کبدي، صفراوي و پوستي بايد از دم کرده آن استفاده کرد و در اين موارد شربت شاتره بي تاثير است.
صرف شربت شاه تره در فصل تابستان علاوه بر خواص درماني ، نوشيدني گوارايي محسوب مي شود، ادرار آور بوده ، ضد کمبود ويتامين C و اشتها آور است. شاتره يا شاهتره با نام عمومي Common fumitory , Earth smoke گياهي است علفي به ارتفاع تا 80 سانتيمتر که در مزارع، باغ ها و زمين هاي کشاورزي به حالت خودرو مي رويد. شاخه هاي ظريف فراوان و برگ هايي با تقسيمات بسيار زياد، باريک و کوچک دارد. گل هاي شاتره کوچک به رنگ سفيد يا سفيد مايل به گلي است که به صورت مجتمع و گل آذين خوشه قرار گرفته اند. ميوه ها کوچک و کروي هستند، قسمت مورد استفاده شاتره تمام قسمت هاي هوايي آن است. گونه Officinalis اين گياه در ايران رويش ندارد و آنچه به نام شاتره در بازار ايران وجود دارد، مربوط به دو گونه ي Parvifelora fumaria و Fumaria villantii است. شاتره کمي تلخ مزه است ولي خواص بسياري دارد که از آن جمله به کبد کمک مي کند تا خون را صاف کند ، در سلامتي خود کبد نيز بسيار موثر است ، صفرا را کم مي کند و کبد را پاکيزه مي کند. اين گياه پاک کننده معده است ، خصوصا خشک آن موثرتر است ، آب برگ آن با عسل و تمبر هندي پاک کننده دستگاه گوارش ، کبد و تصفيه کننده خون است. ويتامين C دارد، از اين رو مانع خرابي و خونريزي لثه مي شود. غرغره جوشانده اين گياه براي بر طرف کردن آفت و زخم هاي دهاني مفيد است. ضماد خشک آن که با حنا در حمام استفاده مي شود، جهت امراض جلدي و خارش پوست و ضدعفوني کردن آن مفيد است. يکي از پزشکان قديم ايران بنام " ابن ماسويه " شاه تره را جهت معالجه گزيدن زنبور مفيد مي دانسته است. يک نوع از اين گياه در اروپا رشد مي کند که وجه مشترک درماني اين دو گياه ، تقويت معده ، تحريک اشتها و درمان امراض جلدي است .
شاه تره يکي از باارزش ترين گياهان دارويي است که در درمان بسياري از بيماري هاي گوارشي به کار مي رود.