شهرباستانی دارابگرد از کهن ترین شهرهای ایران وجهان محسوب میگردد. این شهر در جنوب شهر فعلی داراب و در میان دشت وسیع وحاصلخیز هشیوار قرارگرفته است. سابقه شهر باستانی دارابگرد به اوایل عصرهخامنشیان می رسد و در تاریخ اساطیری ایران بنای این شهر به داراب شاه پسراسفندیار هشتمین پادشاه سلسله کیانی ایران نسبت داده شده که در ادبیات پهلوی - اسلامی از او به عنوان داریوش بزرگ یاد میشود وحکیم فرزانه طوس در شرح اقدامات داراب شاه در شاهنامه به ساختن دارابگرد اشاره میکند و می فرماید: