رمان خیلی جدید و خوانده نشده بغض تاريخي قسمت آخر               رمان خیلی جدید و خوانده نشده بغض تاريخي قسمت آخر

رمان خیلی جدید و خوانده نشده بغض تاريخي قسمت آخر

رمان خیلی جدید و خوانده نشده بغض تاريخي قسمت آخر

امیر-می گم سانی خوب مخت می کشه ها
-امیرخان این سانی رو دست کم نگیرید خیلی با دقته
مهرشادبا لبخند گفت:مگه حنانه ازش تعریف کنه 
قلبم فشرده شدبه چشمای قشنگش زل زدموخواستم به کارم ادامه بدم که حسام گفت:حنانه تو بخون
-چی ؟؟من؟
مهرشاد-اره دیگه تو بخون
-من بلد نیستم
مهرشاد-یادمون نرفته قشنگ ایتالیایی می خوندی
-اون ماله گذشته ها بود خوب تو بخون................

امیر-می خوای بالا بیاریم حنانه خانوم؟ اینا که صدا ندارن
سانی با ادا گفت:نه فقط شوهر من صدا داره
نفس خندیدو چیزی گفت که مهرشاد جوابشو داد
بلاخره تصویب شدکه مهرشاد شب برهنه رو بخونه 
سانی-بچه ها دست بزنید تا بخونه دیگه ..این دوربین بوق نیستا چند سال دیگه فیلمو می بینیم ..حالتون می گیره 
-چرا؟
مهرشاد-چرا نداره که ..امیر سجاد که فقط می خوره ..نفسم که اینقدر با ناخوناش واین کرکای فرش بازی کرد که نگو..حسامم که چرت می زنه 
حسام یدونه زد تو سر مهرشاد وگفت:دیوونه خودتم بگوکه چرتو پرت می گی همش 
-بچه ها کوتاه بیاید .شروع کن مهرشاد
-بااجازه تون همه دست زدیمو مهرشاد شروع کرد

روبه روم شب وسیاهی 
بی کسی پشت سرم 
نمی تونم که بمونم 
باید از تو بگذرم 
دارم از نفس می افتم 
تو هجوم سایه ها
کاشکی بشکنه دوباره 
بغض این گلایه ها
اون که می شکنه تو چشمای تو تصویر منه 
گمشدن تو این شبه برهنه تقدیر منه 
دلم برای صداش تنگ شده بودم به چهره ای که برام عزیزترین چهره ی دنیا بود خیره شدم تا تو عمقش برم .چشماش پراز اب شده بودوکم کم داشت صداش می لرزید .گیتارو گذاشت زمینو کنار کشید
حسام-ضد حال واسه چی یه دفعه ول کردی
-خسته شدم خوب
امیر-نیست حنجره تم طلایی یه
سانی-معلومه داداشم خوش صداس
امیر-بعدی بخونه
حنانه-شما بخون امیراقا
امیر خندیدوخواست چیزی بگه که سانی گفت: نه تورو خدا این اصلا صدا نداره .فیلمم ضبط می شه در اینده بچه هام مسخره ش می کنن
همه خندیدنو امیر گفت : اصلا ولش کن بده من یه شاد بزنم بریزید وسط
امیر رفت جای حسامو پشت کیبرد نشست.
مهرشاد-بلدی بزنی امیر؟
-کاری نداره که
حسام –واقعا هم کاری نداره !!!
بعد از اینکه این حرفو زد به نفس نگاه کردو گفت : نفس خانوم هم که مارو تحویل نمی گیرن .فقط ریز ریز با مهرشاد خارجکی می حرفه
سانی-حسام مشغول باش.ظرف اجیلا داره ته می کشه ها
حسام یه نگاه دیگه به نفس کردو یه سیب از تو بشقابش برداشت

فصل هشتم

-مهرشاد می خوای کجا بری؟
-جایی نمی رم می رم پشتبوم ستاره ها رو رصد کنم
-بیام باهات؟
در خونه رو باز کردو گفت: بفرمایید
خندیدمو همراه باهاش از راه پله ها بالا رفتم
-حنانه چی می کنی با روزگار؟
لبخند زدمو در حالی که سعی می کردم به چشماش نگاه کنم گفتم: بگو روزگار با من چه می کنه؟
-نه بابا .فلسفی هم که شدی فسقلی
-اره دیگه ما اینیم
تلسکوپ تنظیم کردو گفت: نگاه کن ببین چه قشنگن.من عاشق کهکشانو ستاره هام 
علاقه ای نداشتم که به اسمون نگاه کنم دوست داشتم به خودش نگاه کنم زود چشم از اسمون گرفتمو گفتم : من دیدم تو ببین
-تو که کم نگاه کردی
-نگاه کن منم کنارتم
سرشو باشیطنت تکون دادو گفت: از دست تو
رو چهارپایه ای که اونجابود نشستموبهش چشم دوختم.دوسش داشتم ولی نه جوری که بخوام مانع خوشبختیش بشم .چقدر بدم میومد به دختر دیگه ای نگاه کنه .نفس عمیقی کشیدموبدون تلسکوپ به اسمون خیره شدم.نفهمیدم از کی بهم نگاه می کردو متوجه م بود
کمی کنار تر نشستمو گفتم: بشین رو چهارپایه
-نه مرسی تو راحت بشین
چیزی نگفتمو سرمو پایین انداختم .اومد کنارم نشستو گفت: حنانه نیوفتی
-تو نگه م داری نمی یوفتم
لبشو گاز گرفتو گفت: شیطون شدی
-بودم نمی دیدی
دستشو روشونم حلقه کرد.تمام گرمی دنیایه دفعه تو وجودم نشست.یه حس امنیتو قشنگ بهم دست داد غرق لذت بودم که گفت: حنانه من تو رو مثله مثل ساناز دوست دارم
یه دفعه همه ی خوشیهام مرد.اب دهنمو قورت دادمو گفتم: منظورتو نمی فهمم
-حنا نگات عوض شده یه جوری شدی .من این نگاه تازه رو نمشناسم تو حنای سابق نیستی
-بده دوستت دارم؟
-اره بده
عصبی شدم از جام بلند شدمو گفتم: چرا؟؟
-چرا نداره
-چون نفسو می خوای مگه نه؟چرا خجالت می کشی خوب بگو
-بحث سراین نیست من نفسم دوست ندارم
-دروغ می گی من از چشمات می خونم 
-حنانه خواهش می کنم اذیتم نکن
-من اذیتت نمی کنم 
به گریه افتادم .اشکام میومدن پایینوهق هق می کردم سرشو لای دستاش گرفتو گفت: حنانه دیگه نمی شناسمت خیلی عوض شدی دیگه مثل سابق نیستی.منو ببخش نمی تونم دوستت داشته باشم
در حالی که هق هق می کردم گفتم: چون نفسو می خوای
عصبی شدو با فریاد گفت-می خواستمش اما عشقشو کشتم .می فهمی ؟ دیگه نمی خوامش .از روز بعد از عید دیدی که اصلا باهاش حرفم نمی زنم
-تورو خدا صداتو بیار پایین
-خوب بذار بشنوم .بذار بشنوم که من نفس می خوام .نفس .می فهمی؟اکسیژن می خوام می خوام بتونم نفس بکشم .می خوام دیگه اسپری نزنم می خوام دردام بمیرن.گوش میکنی
به گریه افتاده بود.دستمورودهنش گرفتم که دیگه داد نزنه .یه دفعه دولاشدوروزمین نشست.نمی فهمیدم هیچی نمی فهمیدم .اسپری؟نفس کشیدن!!!
کنارش نشستمو گفتم: اسم داری مهرشاد؟
خندید.خندیدواشکاش درشت درشت می اومدن پایین.دلم براش سوخت.سرشو تو بغلم گرفتمو گفتم:دیگه اذیتت نمی کنم تورو خدا اینجوری گریه نکن.مهرشاد خواهش می کنم.باشه سعی می کنم کم کم عشقتو از دلم بیرون کنم تا تو به عشقت برسی
سرشو از تو بغلم در اوردو با صدای خش داری گفت: تو هم گریه نکن
اشکامو با پشت دستم پاک کردمو گفتم: بدجنس ببین چه جوری سر یه آسم اذیتم می کنی
زدم توسرشو به شوخی گفتم:خاک تو سرت کنم
یه قطره اشک دیگه از چشمش اومد پایین که با انگشتم گرفتمش
-حنانه تو شبیه مامانمی
با افتخار گفتم:می دونم
-اخلاقت نه ها قیافتو می گم
-چطوره وقتی زن گرفتی یه مادرم بگیری.هستما
-لوس
-من خوابم میاد پاشو بریم پایین
-صبر کن تلسکوپو جمع کنم
-چشم
دلم پر ازغم بود چرا مهرشاد باید اسم داشته باشه .این همه ادم تو دنیا .چرا مهرشاد
-حنانه بریم
-بریم
از راه پله ها پایین میومدیم که گفت: می تونم بهت اعتماد کنم؟
-اوهوم
-کمی فکر کنم اگه صلاح بدونم بهت می گم
-باید بگی چون من ولت نمی کنم تا نگی
-کنه ای دیگه

فصل نهم
با صداي رعدو برق از خواب بلند شدم .عرق كرده بودمونفس نفس مي زدم .از كشوي ميزكنار تختم اسپريمو برداشتمو3 بار پشت سر هم زدم.خواب از سرم پريده بود.ساعت 3 نيمه شب بوددوست داشتم باكسي دردو دل كنم دوست داشتم خودمو خالي كنمو يكي رو شريك دردام كنم .دلم براي مامان تنگ شده بود .به تصوير قشنگش روي ديوار خيره شدم چيزي رو نمي ديدم اما تو تصورات خودم چهره رو باز سازي مي كردم .برخورد تگرگ با شيشه هاي اتاقم باعث شده بود صداي مورد علاقمو بشنوم .امشب شبش بود ! يه شب خاص ! يه شب كه مي تونست تا ابد ادامه پيدا كنه ! يه شب پر از بي ستارگي! چه خوب مي شد مي فهميدم ستاره م كدومه اما چه حيف كه هرچي تو اسمون گشتمو رصد كردم نتونستم پيداش كنم مي دونستم مي دونستم كه ستاره ي من نتونست از ستاره ي مامان جدا بشه وهمون موقع رفت .همه مي دونن امشب نه ماهي تو اسمونه ونه ستاره اي كه بهش دل خوش كنم .دفترمو كه توش داشتم كتابمو مي نوشتمو فقط خط پايانيش مونده بود برداشتموچراغ مطالعه مو روشن كردم 

وچه تلخ است و چه سرد است حرفهايي كه به گوش هيچ كس نخواهد رسيد واين بغض تاريخي كماكان ادامه خواهد داشت 
گرمي خاصي تمام وجودمو احاطه كرده بود .احساس مي كردم مامانم پيشمه .دفترو بستمو سرمو بالا اوردم مامان با لباس سفيدو بلندي به سمتم ميومدواغوششو برام باز كرد.بغضم شكست وگريه كردم بلاخره به ارزوم رسيدم اغوش گرم مادر 

فصل دهم

صداي گريه همه فضاي خونه باغو پر كرده بود .عكس مهرشاد تو قاب مشكي رو به روم قرار گرفته بود .حالا مي فهمم دردش چي بود حالا مي فهمم چرا از همه چيز منع شده بود حالا مي فهمم اون نفس مي خواست اره اون چيزي رو مي خواست كه از وقتي به دنيا اومد نداشت ..
صداي جيغ وفرياداي ساناز اشك همه رو در مي اورد.دلم براش مي سوخت .دلم براي مهرشادم مي سوخت كه مادري نداشت .
چرا هميشه جنگ بي گناهارو از بين مي بره .چرا بزرگترين ضربه ها توي جنگا اتفاق مي افته .چرا بايد مهرشاد شيميايي باشه ..كسي باور نمي كرد كه مهرشاد اين همه سال گرفتار اين درد بوده همه مي دونستن كه مامانش تو مناطق جنگي پزشك بوده وپا به پاي همه مي جنگيده وبر اثر شيميايي شهيد مي شه اما كسي نمي دونست بچه اي كه بعد از شهادت مادرش به دنيا مياد امكان شيميايي بودنش قويه .اون موقع ها اينقدر كشور متشنج بوده كه كسي پيگير اين مسائل نباشه .اشكامو پاك كردمو به سمت ساناز رفتم 
منو از خودش روندو با هق هق گفت: حنانه 3 روزه كه تنهام گذاشته ديدي چه قدر نامرده ديدي اين همه سال رازشو پنهون كرد چرا بهم نگفت؟ چرا به بابا چيزي نگفت؟
تو بغلم گرفتمشو سعي كردم ارومش كنم :گفتم كه تو دفترش نوشته بود دردي كه درمان نمي شه رو نبايد گفت تا اطرافيان غصه نخورن
تو بغلم بيهوش شدچند تا از خانوما زير بغلشو گرفتنو به سمت اتاق بردنش .نفس مثل سنگ به روبه رو خيره شده بود دلم براش مي سوخت .براي همه دلم مي سوخت .بيشتراز همه دلم براي مهرشاد مي سوخت كه خودشو از همه چيز سلب كرد
##
كتابش چاپ نشد چون تو اسباب كشي عمو اينا دفترمهرشاد گم شد.چقدردلم سوخت كه حتي نوشته هاشم نموند ومن مي دونم كه اين داستان ادامه داره ومهرشادهايي بودنو هستنو ميانو مي رن كه تو زندگي شايد تنها چيزي كه مي خوان نفس باشه 
زندگي به حالت عادي برگشته ساناز سر خونه زندگيش رفته والان يه دختر بچه به اسم مهشاد داره .نفس وحسامم با هم نامزد كردنوروزگار خوبي رومي گذرونن
عمو بازم براي تجارت به مسافرت مي ره ودير به دير به ايران سر مي زنه 
منم چون دفتر مهرشادو قبل از گم شدن خوندم تصميم گرفتم از زبون خودم بنويسمشو به نام مهرشاد وبه اسم بغض تاريخي چاپش كنم 



بچه ها سلام 
1-شرمنده دير تموم شد
2-مي دونم دوسش نداشتيد
3-همه ي داستانا نبايد خوب تموم شن چون نصفه جريانات زندگيمون به تلخي تموم ميشه
4-هول هولكي تمومش كردم كه رو دستم نمونه
5-كم لطفي نكنيدو فحشم نديد
6-خيلي مقسي قربونتون بره 
7-لطف كرديد خونديدش
8-ديگه حرفي نمونده
9-گفتم كه ديگه حرفي نمونده
10- اي بابا  منبع رمان فا